Andreas

Ik ben geboren in Breda en heb daar jarenlang gewoond met mijn ouders, broers en zussen. We groeiden op in een zorg leefgemeenschap die in de jaren '80 door mijn ouders werd opgericht en tot op de dag van vandaag bestaat, specifiek bedoeld voor mensen met een verstandelijke beperking of psychiatrische problemen. Het was een bruisende plek met veeteelt, landbouw, een kaasmakerij en bakkerij. Hierdoor heb ik van jongs af aan geleerd hoe belangrijk het is om anderen te helpen. Later hebben mijn ouders nog verschillende andere projecten opgezet. Ons gezin woonde altijd in de buurt.

Na het volgen van verschillende opleidingen en het weer stoppen daarvan, besloot ik uiteindelijk toch een zorgopleiding te gaan volgen. Als kind wilde ik namelijk niets liever dan iets anders doen dan mijn ouders. Na het lopen van stages bij observatiekliniek de Hondsberg in Oisterwijk en in de psychiatrie raakte ik echter besmet met het virus. Tijdens mijn studie begonnen mijn ouders ReubeZorg, waar ik gedurende mijn studie veel werkte en waar ik na mijn afstuderen bleef werken.

Tussendoor ben ik een aantal jaar op reis geweest, het liefst alleen op mijn motor. Ik wilde mezelf en de wereld ontdekken. Na jaren weg te zijn geweest, besloot ik terug te keren naar Nederland om hier samen met mijn eigen gezin mijn leven verder op te bouwen. Al snel kwam ik weer bij ReubeZorg te werken. Samen met mijn broer besloot ik het roer om te gooien en ReubeZorg zelf te gaan runnen. Dankzij onze achtergrond en gedeelde passie voor het helpen van anderen, bundelden we onze krachten om ReubeZorg verder uit te bouwen. Na jaren hard werken, is ReubeZorg nu een bruisende zorginstelling geworden met verschillende diensten. Het is een uitdagende maar enorm bevredigende taak om te zien hoe onze cliënten bij ons opbloeien. We zijn dan ook trots om bij te kunnen dragen aan het creëren van een omgeving waar mensen zich veilig en gewaardeerd voelen.